Gedurende 26 jaar -waarvan 16 jaar als partner- werkte ik als architect voor een groot architectenbureau.  Samen met nog vijf andere partners, waaronder de oprichters van het bedrijf vormden we het bestuur. Ik werkte in die tijd aan grote publieke projecten, bijvoorbeeld treinstations enzovoort.  

Het waren jaren waarin ik me niet alleen creatief enorm heb ingezet maar als partner ook organisatorisch met het doel om de continuïteit van het bedrijf te waarborgen. De erkenning voor mijn inzet bleef echter uit en dat begon me steeds meer te frustreren. Ik liep op mijn tandvlees, en had geen controle meer over de situatie. Toevallig liep ik Huib een keer tegen het lijf en we spraken af een kopje koffie te drinken. En meteen al op zijn manier, in de stad, drinkend in de tuin van een hofje. Alleen dit al vond ik een verademing want zoiets stond ik mijzelf niet toe.

Er moest iets veranderen binnen het bedrijf, ik vond dat er meer ruimte moest komen voor de jonge generatie architecten en partners. Aanvankelijk stond men daar voor open maar uiteindelijk bleek dat de oprichters niet konden loslaten en de controle wilden behouden. Huib werd als coach en trainer aangetrokken voor het overleg tussen de partners en hij heeft gepoogd iets te doorbreken binnen de hiërarchische verhoudingen maar dat viel niet mee, op heel subtiele wijze werd een omwenteling ondermijnd. Het was een groot pokerspel waarbij Huib mij inzicht gaf in mijn gedrag en welke uitwerking mijn gedrag op de anderen zou kunnen hebben. Hij heeft me zeer strategisch en tactisch door dit proces gecoacht. 'De olifant moest op tafel komen', dat was een veel gebruikte uitdrukking en dat zou alleen gebeuren als ik mijn verongelijkte gevoel liet varen en met meer compassie zou gaan kijken naar mijn partners. Dit proces liep parallel met mijn eigen ontwikkeling waarbij het me uiteindelijk steeds duidelijker werd dat ik maar een keuze had; vertrekken bij het grote architectenbureau en voor mezelf beginnen. Door Huib's manier van werken heb ik meer inzicht gekregen in de onderlinge verhoudingen tussen mensen en geleerd dat ik mijn verwachtingen soms moet bijstellen, bijvoorbeeld met betrekking tot mensen die ik uit creatieve bewondering op een voetstuk heb geplaatst maar met wie het soms moeilijk communiceren is.

Waar ik de sessies met Huib aanvankelijk gebruikte op werkvlak, brachten onze gesprekken een proces op gang dat ook mijn privéleven heeft verrijkt. Ik ben geen zwever, maar Huib kon mij lezen en begreep ook de dingen die ik niet vertelde. Door de gesprekken met Huib ben ik een dik harnas kwijt geraakt en is mijn gevoelswereld toegankelijker geworden. Dat heeft mijn relaties verbeterd en kan ik weer mijzelf zijn.

De coach sessies waren voor mij altijd "eyeopeners", sloten aan op mijn onderhuidse gevoel en gaven inzicht hoe ik mij ontwikkeld heb. Gedurende deze ontdekkingstocht kon Huib stevig zijn, confronterend, maar vooral ook duidelijk en kwetsbaar. Doordat hij zich kwetsbaar kan opstellen  ontstaat er een vertrouwensband die het voor mij mogelijk maakt ook meer van mezelf te laten zien. 

Op momenten dat het nodig was heeft hij mij intensief bijgestaan. Huib weet daarentegen ook op de juiste momenten afstand te nemen en me op mezelf terug te werpen. Zo heb ik mezelf langzaam maar zeker vrijgemaakt van de behoefte aan erkenning en ben onafhankelijker geworden. Huib heeft mij geleerd niet meer te klagen, dat ik eigen keuzes heb en niet afhankelijk ben, dat is bevrijdend en geeft veel compassie.

Hoewel ik voordat ik aan deze reis begon de uitkomst niet had kunnen voorspellen ben ik er zeer happy mee, ik ben een completer mens geworden, heb mijn sensitiviteit terug en kom dichter bij mijn intuïtie.  Ik vaar nu mijn eigen koers, die past bij mijn eigen ontwikkeling. Het geluk in mijn leven is terug. 

Marcel Blom

Tekst door Jannie Regnerus